Een poëtische reis door de tijd doordrenkt met gevoel en nostalgie.
Een van de eerste beelden: een meisje met een oer-Hollands mutsje kijkt je nieuwsgierig aan. Ze is ruim honderd jaar geleden gefilmd, en toch lijkt het alsof ze naast je staat. Fiona Tan ontdekte het beeld in de collectie van Eye Filmmuseum, waar ze stuitte op oude, deels ingekleurde, documentaire filmopnamen van Nederland tussen 1900 en 1930.
In Dearest Fiona zijn ze gemonteerd tot een panorama van dorps- en stadsleven, visserij, landbouw en industrialisering. Speelse momenten staan naast zware handarbeid, oogst en overstroming. Vooral door de mensen komt de van subtiel geluid voorziene beeldenstroom heel dichtbij. Tegelijkertijd leest een stem teruggevonden brieven voor die Tans Indonesisch-Chinese vader haar eind jaren tachtig vanuit Australië schreef toen zij in Nederland studeerde. Moeiteloos schakelt hij tussen familieberichten en gedachten over het wereldnieuws en kolonialisme.
De onorthodoxe combinatie van die brieven en de oude beelden van Nederland vormt een intrigerende ervaring – intiem en persoonlijk, met een wijde blik. Tan nodigt zo uit tot bespiegelingen over tijd en geschiedenis, onze plaats in de wereld en wie wij zijn.
N.v.t.
Nederlands
