Met Je kunt me gerust een geheim vertellen [morgen ben ik het toch weer vergeten] gaat theatermaker Madeleine Matzer op zoek. Op zoek naar antwoorden op de vele vragen die er bestaan rondom het omgaan met dementie. In een persoonlijke, muzikale, troostrijke en grappige voorstelling wordt zowel de kant van een dementerende ouder als die van haar dochter belicht. Madeleine Matzer liet zich voor Je kunt me gerust een geheim vertellen inspireren door haar persoonlijke zoektocht, toen zij leerde omgaan met de ziekte van haar eigen moeder, die aan Alzheimer leed.

‘Tijdens al die jaren dacht ik voortdurend: wat weet ik hier weinig over! Deze voorstelling had me kunnen helpen er beter mee om te kunnen gaan.’ - Madeleine Matzer

Verbeelding en communicatie
Ze leerde dat dementie niet alleen een ziekte is die voor veel pijn en verdriet zorgt, maar dat dit ook een mooi, waardevol en liefdevol avontuur kan zijn. Zo kwam zij erachter dat de verbeelding een bijzondere kracht is bij het maken van contact en het bewerkstelligen van wezenlijke communicatie met iemand met dementie.

Een moeder raakt haar kompas kwijt. En haar streken.
Een kind heeft de gebruiksaanwijzing niet en gaat op zoek.
In de mist, in de hilariteit, in het verdriet en in de wanhoop soms.
En in een tijdmachine. Daar vinden ze elkaar.
En komen ze dichter bij elkaar dan ooit…

Je kunt me gerust een geheim vertellen is een hoopvolle theatervoorstelling over dementie; geschreven door regisseur Madeleine Matzer en theaterauteur Jibbe Willems, gespeeld door Juul Vrijdag.

Nagesprek
Onderdeel van de voorstellingen is een nagesprek. Hoe is het om iemand die nog leeft, stukje bij beetje kwijt te raken? Kun je die persoon dan nog terugvinden? En zo ja, waar en hoe?