Het is al een tijdje flink aan de gang: het vervagen van de grenzen tussen de disciplines als theater, dans, circus, beeldende kunst, film, muziektheater, comedy en documentaire. Maar ook de grens tussen kunst, sport, wetenschap, spiritualiteit en onderwijs vervaagt. Dat is goed nieuws wat mij betreft. Het bereik en de invloed van kunst wordt daarmee niet alleen groter: we bouwen bovendien meer bruggen en we gaan meer samenwerken. Co-creatie is momenteel een veelgehoord begrip in zowel de kunstensector, het onderwijs als het bedrijfsleven en dat is een hoopgevend geluid in tijden waarin het erop lijkt dat we steeds meer polariseren.

Over polarisatie ging in zekere zin ook de werkvoorstelling van Raoul Heertje, onze artist-in-residence. Zijn pleidooi om meer naar elkaar te luisteren en elkaar minder te veroordelen kwam de ene avond beter uit de verf dan de andere. Raoul koos ervoor om zijn voorstelling grotendeels spontaan te laten ontstaan. Een moedige en spannende aanpak in een oprechte poging om echt contact te maken met zijn publiek en geen standaard verhaaltje af te draaien.

Twee andere voorbeelden van kunstenaars die bruggen bouwen hebben we momenteel in huis. Ons nieuwe huisgezelschap MINOUX van Minou Bosua zoekt de samenwerking met maatschappelijke en culturele organisaties en maakt voorstellingen met specifieke, vaak kwetsbare groepen uit de samenleving. Zo gaat de nieuwe voorstelling POW WOW over ouderenzorg. Ter gelegenheid van de voorstelling richtte Minoux de Bende van Alzheimer op: een titel met een knipoog want niet voor niets noemt Minou haar nieuwe theatervorm ‘Bewustzijnsamusement’.

Kunstenaar Martijn Engelbregt maakt zich ook zorgen over polarisatie en zoekt net als Minou Bosua verbinding met grotere maatschappelijke thema’s. Hij richtte met drie collega-kunstenaars Circus Andersom op, een ‘ontregelende verbindingsorganisatie’, met als doel de sociale duurzaamheid in de wereld te vergroten. Circus Andersom ‘initieert en ontwerpt (kunst)projecten die zich op de grenzen van ogenschijnlijk onverenigbare gebieden afspelen’. 

Daarnaast is Engelbregt op zoek naar het uitnodigen tot verbinding met jezelf. De ene keer direct en confronterend, de andere keer speels en vreugdevol, zoals de Skippyballenbak, gevuld met 1.000 skippyballen om volwassenen weer even kind te laten zijn.
In de Verkadefabriek brengt Engelbregt de komende tijd twee opvallende events: de workshop Penis dialogen voor mannen die willen praten over seksualiteit en de TAO Boxclub, voor wie is geïnteresseerd in oeroude taoïstische oefenvormen.

Een heel groot avonturier hoef je overigens niet te zijn om hier aan deel te nemen. Je nieuwsgierigheid is voldoende. Voor nieuwsgierige mensen hebben we trouwens nog een fraai nieuw label in de aanbieding: Young Blood. Verrassend werk van nieuwe makers en aanstormend talent, dwars door de genres heen. Let op de bloedspetters bij onze aankondigingen.

Mocht je nou door al het nieuwe aanbod en vervagende grenzen de bomen door het bos niet meer zien, spreek me dan gerust eens aan. Ik hoor graag je ervaringen en suggesties.

Jeffrey Meulman
Directeur Verkadefabriek