Uit: VRIJ - Wat Nederlanders doen als ze niet werken
Daar zitten de mannen op een rijtje. Een campingstoel onder de billen, een zender in de handen: meer hebben ze niet nodig. Ze besturen er de modelbootjes mee die op het watertje voor hen rondscheuren, een rechthoekige plas in Elst dat in de winter een ijsbaan wordt. Vaargroep Overbetuwe, noemen ze zichzelf. Maar ze zijn geen vereniging of zo, benadrukt oprichter Erwin Hendriks (45). Ze hebben een WhatsAppgroepje met zo’n zestig man die in de buurt van Elst wonen, en wie zin heeft komt op vrijdagavond opdagen. Níks is verplicht.
Vandaag zijn ze met zes leden, ‘de harde kern.’ Ongetwijfeld allemaal gek van schepen. ‘Nee hoor’, zegt Hendriks. ‘Ik heb niks met boten. Ik hou gewoon van knutselen.’ Van boten die ook echt bestaan maakt hij miniversies, vaak met behulp van bouwpakketten. Zoals Gijs, een werkschip dat hij naar een van zijn zoons heeft vernoemd en nu in het water ligt. Hij heeft er een jaar aan gewerkt, en dan wil je er natuurlijk ook mee varen, zegt hij. Maar ‘alleen is ook maar alleen’, dus zocht hij op modelbouwdagen naar mensen die wilden vergezellen.
Geert Bongers (66) was een van de eersten die zich bij hem aansloten. Hij is opgegroeid in Rozenburg en is wél helemaal waus van boten. Eigenlijk had hij schipper willen worden, maar hij maakte geen schijn van kans. ‘Ze wilden me niet omdat ik geen schipperszoon was.’ We moeten alleen niet denken dat hij daar nog nachten van wakker ligt. Hij vindt namelijk het heerlijk om te priegelen aan de modelboten, ook al is hij niet per se fijnzinnig, zegt hij. ‘Ik ben militair geweest, dus ik ben natuurlijk van het schieten en bommen gooien.’
Hij blijkt niet alleen de entertainer van de groep, maar ook de redder in nood.
Hij bestuurt een sleepbootje, waarmee hij de boten van de anderen naar de kant kan brengen als die dreigen te zinken. De boot van Kees van de Laarschot (63) bijvoorbeeld. Hij heeft OPS, een hersenaandoening waardoor hij zeer vergeetachtig is. En dan gaan er weleens dingen mis. Hij vergeet bijvoorbeeld regelmatig dat hij eerst de zender aan moet zetten en dan pas de boot.
Hoe hij bij de club is gekomen, weet hij ook niet meer. Maar hij weet wel dat hij zo lang mogelijk met deze groep zal blijven varen. ‘Het is gewoon heel gezellig.’ Wel jammer dat ze geen blusboten bij zich hebben, zegt hij als er kinderen aan de rand van de plas komen zitten met een ijsje. ‘Die vinden het leuk als je ze natsprietst.' Gelukkig kan hij zijn boot wel rakelings langs de fotograaf varen. Die staat tot zijn middel in het water om het stelletje grappenmakers aan de kade vast te leggen.
Foto: Goed Folk
Tekst: Manouk van Egmond