Uit: VRIJ - Wat Nederlanders doen als ze niet werken
Wie in een paal wil blijven hangen, heeft blote huid nodig. En dus gaan de truien uit, als de warming-up erop zit. De zes meisjes die op de paarse dansvloer staan moeten even wachten tot Elle van Eijk (18) de vier danspalen heeft geïnstalleerd. Ze kiest een vrolijk uptempo liedje uit – ‘Show a little more’ van Cher wordt snel weggedrukt – en dan mogen ze beginnen. Binnen een paar seconden hebben ze zich al naar de bovenkant van de palen opgetrokken en vliegen er benen in de split.
Bij jazzdansstudio Marleen in Rotterdam wordt sinds zeven jaar paaldansles aan kinderen tot twaalf jaar gegeven, zegt eigenaar Marleen van der Ende (48). Ze kwam op het idee door de volwassen leerlingen. Sommige vrouwen hadden een paal thuis waar hun kinderen regelmatig in sprongen en dus vroegen ze aan Van der Ende of zij ook les konden krijgen. Dan leerden ze tenminste de juiste technieken en zouden ze niet snel vallen. Haar dochter Elle geeft nu de les aan tien meisjes en leert hun een combinatie van moderne dans en trucjes in de palen.
Ze merken allebei dat er nog wel een taboe op paaldansende kinderen zit, zeggen ze. Van der Ende: ‘In het begin zeiden mensen: jullie zijn gek. Er wordt bij paaldansen gelijk aan de nachtscene gedacht.’ Van Eijk: ‘Vooral vaders kunnen heel beschermend zijn.’ Misschien moeten ze gewoon een andere naam voor paaldansen verzinnen, zegt Van der Ende. ‘De lessen hebben niks met erotiek te maken. Je moet het als verticaal turnen zien. Kinderen zie je in klimrekken ook gelijk ondersteboven hangen.’
Ook Lieke (10) hangt graag in rekstokken als ze buiten speelt, vertelt ze. Ze oefent haar pirouettes in een draaiende paal, die ze stevig vastklemt in de holte van haar knie. Ze vindt paaldansen ‘een superleuke sport’ omdat ze van kunstjes én van dansen houdt. Vriendin Luna (12), haar benen zitten onder de blauwe plekken, danst al vanaf haar derde, zegt ze, en doet naast paaldansen aan ballet, moderne dans en dancehall. Zij oefent de cliffhanger in een van de vastgeklonken palen en laat zich zonder angst achterovervallen.
‘Ah, nog niet!’ wordt er geroepen als Van Eijk aankondigt dat ze nog een kwartiertje choreografie gaan oefenen. Maar ze is onverbiddelijk en neemt de dans met de groep door. ‘Benen ín, naar je kónt, naar je buík.’ En dan is de les alweer voorbij. Behalve voor Julia (12), een meisje met een blokjesbuik en groene gedipdyede haren. Zij krijgt privéles zodat ze kan meedoen aan wedstrijden, waaronder het NK. ‘Kinderen zijn soepel, niet bang en wegen weinig,’ somt Van Eijk tevreden op. ‘Eigenlijk zijn ze beter in paaldansen dan volwassenen.’
Foto: Goed Folk
Tekst: Manouk van Egmond