Soundos El Ahmadi is al ruim tien jaar een van de sterke vrouwen binnen het mannenbolwerk Comedytrain. Ze speelt haar vierde voorstelling. Opnieuw grappig en ontroerend, kwetsbaar en verrassend. Maar deze keer heeft ze nog meer in petto. Waarom niet, ze heeft niets te verliezen.

Vorig jaar speelde hij hier werkvoorstellingen van zijn eerste solo na zijn theaterafscheid in 2014 en zijn terugkeer als de helft van het duo Jekkers & Jeroen, samen met Harrie Jekkers. Daardoor ging zijn theaterhart weer kloppen. Ook zijn comeback als solist bevalt hem zeer en dus gaat hij met het programma door. Vorig jaar probeerde hij Lucky uit, nu is hij terug.

Hij belooft niks. Het zou zomaar een avond vol mooie verhalen, rake grappen in een flink tempo kunnen worden, maar zeker is dat niet. Misschien ook wel met een stevig potje improviseren, maar ook daar staat hij niet voor in. Zo’n avond maak je immers sámen. Laten we dus afspreken: iedereen op tijd in het theater en hij doet de rest. Dat is dan wèl beloofd.

Hij is kwetsbaar. Is dat een kracht of juist een zwakte? Mag je falen als man in deze tijd? Hij weet het niet. Waar vind je de moed om niet te moeten? Vorig seizoen probeerde de Portugese Nederlander, oud-student van de Koningstheateracademie, hier uit. Nu is zijn programma klaar en komt hij terug.

Na Ga-Bie-Jer is er Guzmán. Het tweede deel van een trilogie. Deze twee avonden probeert hij uit. Guzman kijkt terug op zijn grillige leven en zijn stormachtige carrière. Hij vertelt dingen die je nog niet van hem wist. Dingen waar je normaal gesproken niet eens om moet lachen. Maar vanavond wel!

In zijn 16de soloprogramma belooft Manuel te duiken in de gitzwarte en toch dartele geest van Dreejklezoew, de mythische clown uit Twente. Maar uiteindelijk zal het toch weer over actuele thema’s gaan, waarover hij in het theater alles onomwonden wil kunnen zeggen. NRC Handelsblad: “Een spervuur aan grappen waarin hij ook zichzelf niet spaart.”

Na Ga-Bie-Jer is er Guzmán. Het tweede deel van een trilogie. Deze twee avonden probeert hij uit. Guzman kijkt terug op zijn grillige leven en zijn stormachtige carrière. Hij vertelt dingen die je nog niet van hem wist. Dingen waar je normaal gesproken niet eens om moet lachen. Maar vanavond wel!

In zijn 16de soloprogramma belooft Manuel te duiken in de gitzwarte en toch dartele geest van Dreejklezoew, de mythische clown uit Twente. Maar uiteindelijk zal het toch weer over actuele thema’s gaan, waarover hij in het theater alles onomwonden wil kunnen zeggen. NRC Handelsblad: “Een spervuur aan grappen waarin hij ook zichzelf niet spaart.”

Zij beschouwt het leven zoals het echt is: onzinnig en ingewikkeld. Maar nu ze 36 is, heeft ze zo haar manieren gevonden om daarmee om te gaan. Alleen werken ze zelden. Janneke de Bijl is de overtuigende winnares van cabaretfestival Cameretten 2017. De Volkskrant: “Een lange stroom komische observaties.”

Oldenhermanns was Oldenosborn, winnaar van cabaretfestival Cameretten 2014. Zonder Osborn, maar met Anna Hermanns naast Lize van Olden is het duo nog net zo beeldend, absurd en fysiek. In dit nieuwe programma gaat het op zoek naar de nooduitgang van de dagelijkse sleur.

Tijdens het Amsterdams Kleinkunstfestival liet deze jonge cabaretier complete zalen in verwarring achter en sleepte hij de Wim Sonneveldprijs in de wacht. Nu staat hij in de theaters met zijn eerste avondvullende show, Erg Heel, die de gemoederen nog meer zal beroeren. Stefano Keizers ontregelt.

Comedian van Comedytrain. Door de Volkskrant uitgeroepen tot Comedytalent 2018. Eerder winnaar van de Publieksprijs van cabaretfestival Cameretten 2016. De jury: “Veel van zijn verhalen zijn hilarisch. Sommige herken je direct en andere verhalen getuigen juist van een prettig gestoord brein.”

De Vlaamse tekenaar, schilder, schrijver en performer geldt als de overtreffende trap van absurditeit. In zijn nieuwe voorstelling mixt hij materiaal dat voor het eerst klinkt met tekst die tot dertig jaar teruggaat. Archeo- en Actua-logisch dus. Naast spelen en voorlezen is er ruimte voor impovisatie en interactie, want natuurlijk weet hij dat jij er bent. Op zoek naar de grenzen van de ernst.

Een piano. Een gitaar. Een viool. Twee stemmen. Meer hebben de Vlaamse broers Mich en Raf Walschaerts niet nodig om het mooiste te maken wat het Nederlandstalige cabaret te bieden heeft. Hun vorige, Schoft, speelden zij hier vier keer voor een uitverkochte zaal met bezoekers die na afloop ontroerd en ontdaan waren door de schoonheid en de kracht van de voorstelling. 

Een grote cabaretier in de kleine zaal. Dat heeft vaak een bijzondere reden. Ook nu. Dolf Jansen probeert een nieuwe vorm uit. Geen cabaret, geen stand up, maar 7 verhalen over onderweg zijn en 2 over aankomen. Verhalen over verlangen en verliezen en wendingen in het leven. Want dat is ook niet meer dan onderweg zijn, al blijft de vraag waarheen. Eerder, op 23 november, speelt hij zijn Oudejaars.

Een piano. Een gitaar. Een viool. Twee stemmen. Meer hebben de Vlaamse broers Mich en Raf Walschaerts niet nodig om het mooiste te maken wat het Nederlandstalige cabaret te bieden heeft. Hun vorige, Schoft, speelden zij hier vier keer voor een uitverkochte zaal met bezoekers die na afloop ontroerd en ontdaan waren door de schoonheid en de kracht van de voorstelling. 

Het leven deelt rake klappen uit. Als je even niet oplet, spuugt ze je vol in het gezicht. Elke Vierveijzer, finalist van het Amsterdams Kleinkunstfestival 2015 en in 2014 afgestudeerd aan de koningstheateracademie, spuugt terug.

Theo is een witte, heteroseksuele man van middelbare leeftijd. Dus moet hij sowieso zijn bek houden. Nu zijn andere mensen aan de beurt. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Bekend van zijn wekelijkse column in de Volkskrant waar hij steeds, over twee pagina's, een foto analyseert. Anders kijken doet hij ook in zijn theatervoorstellingen, waarin hij deze keer enerverend gevallen uit zijn dagelijkse praktijk behandelt. Die van een dokter? Nee, maar wel van iemand die graag de hele dag diagnoses stelt.

Tweede programma van Anne. Of zeg maar Neut. Die millennial heeft geen bijbaan meer in die supermarkt, waarover ze vertelde in Weg. Vanaf nu doet ze alleen nog maar dingen die ze zelf leuk vindt. Daarover gaat ze vertellen. Kijk haar gaan. NRC-Handelsblad: “Expressief tot in haar vingertoppen.”

De afgelopen seizoenen stond hij hier met Desalniettemin, welk programma door de Volkskrant “Een hoogtepunt in de Nederlandse kleinkunst” werd genoemd en door het Parool “Een gedenkwaardige voorstelling”. Theo Nijland – winnaar van de Groenman-taalprijs en zelfs twee keer van de Annie M.G. Schmidt-prijs – geldt dan ook een van de grootste dichter-zangers van ons land. Nu komt hij met nieuwe liedjes.

Als het plaatje maar klopt. Het gazon is gemaaid en de ramen blinken. Maar kijk eens onder het Perzische tapijt! Kirsten van Teijn vertelt in haar nieuwe programma over een hardwerkend ondernemersgezin achter een gouden façade. De Volkskrant: “Monumentale zangstem en ongekende air.” 

Nabil Aoulad Ayad is zijn volledige naam, maar hij kan het al af met alleen zijn voornaam, net zoals Najib, onder wiens vleugels hij begon. Inmiddels staat hij op eigen benen. Ook zijn tweede programma, dat hij hier vorige seizoen uitprobeerde, is een combinatie van typetjes, zang, beatbox, piano en heel, heel veel grappen.

Ze is bekend als actrice, zoals in Baantjer, en schrijfster, zoals van Sofasessies, dat gaat over haar zoektocht in therapieland. Dat boek ligt ten grondslag aan dit programma een komische, openhartige en pittige voorstelling voor iedereen die ooit hulp heeft gehad of had kunnen gebruiken.

Iedereen is het erover eens. Om Eva Crutzen kun je niet meer heen. Met haar energieke verschijning, goede grappen en haar talent voor typetjes is ze een jonge ster aan het cabaretfirmament die met niemand te vergelijken is.

“Een fijne Freek de Jonge-light”, schreef de Volkskrant over de winnaar van het Leids Cabaretfestival. En het Parool vroeg zich af of er “een verborgen steekje los aan hem is”. Hij speelt zijn tweede programma, waarmee hij het afgelopen seizoen ook al hier te zien was. Waarover het gaat? Kom nou maar gewoon.

De Nederlandse kleinkunst, ja, de Nederlandse taal was zonder de hilarische verschijning van woordtovenaar Drs. P (1919-2015) beslist niet dezelfde geweest. Polzer schreef, naast een reeks fascinerende boeken, honderden krankzinnige en muzikaal altijd verrassende liedjes, waarvan er een stuk of vijf nationaal bekend werden. Die schatkist moet uitgediept. Erik van Muiswinkel, die in 1976 al correspondeerde met zijn held, geeft hem in 2019, zijn honderdste geboortejaar, het volle pond.

Twee dagen overdag werken met (oud-) studenten van de Koningstheateracademie en de tweede avond mag publiek erbij om het resultaat te zien en om van De Meester zelf te horen hoe zijn aanpak is. Daarvan geeft hij voorbeelden en waar nodig grijpt hij ook in tijdens de presentaties. De Meesters zijn de Vlaamse broers Mich en Raf Walschaerts.

Heeft geen introductie nodig. Behoort inmiddels tot de grote namen. Speelt hier elk seizoen en weet steeds weer te verrassen. Deze keer gaat hij zijn show wijden aan onze beste vrienden: honden, katten, olifanten, haaien, mensen... Althans, dat zegt hij nu.

Heeft geen introductie nodig. Behoort inmiddels tot de grote namen. Speelt hier elk seizoen en weet steeds weer te verrassen. Deze keer gaat hij zijn show wijden aan onze beste vrienden: honden, katten, olifanten, haaien, mensen... Althans, dat zegt hij nu.

Twee dagen overdag werken met (oud-) studenten van de Koningstheateracademie en de tweede avond mag publiek erbij om het resultaat te zien en om van De Meester zelf te horen hoe zijn aanpak is. Daarvan geeft hij voorbeelden en waar nodig grijpt hij ook in tijdens de presentaties.
De Meester, dat zijn er deze keer twee: Peter Heerschop en Viggo Waas van NUHR.